Zon, Zee, Strand!

Ik ben de gelukkige eigenaresse van een aantal superleuke visvriendinnen en ze kunnen trouwens nog onwijs goed vissen ook! Een van die meiden is Heidi. Ik vis vaker met haar en ze is ook te gast geweest in een aflevering van De Visvrouwen.

Ze was mee met de aflevering “Naar de Haaien”. Ze is een echte “Zoute”, net als ik. Van de zee gaat ons hart sneller kloppen! Heidi vist trouwens ook in het Nederlands Damesteam, vist NK’s en WK’s, trust me, ze is een fanatieke hoor!

Voor mij en Heidi was het te lang geleden. Te lang geleden dat we elkaar hadden gezien en te lang geleden dat we samen de lijnen nat hadden gemaakt. Een visdate dus! De locatie was natuurlijk helder: Het Strand.

We hadden de 1ste woensdag van maart uitgekozen en dat was een prima beslissing! Het was een graadje of 8, geen regen en volle bak zon. Wat ons een beetje onrustig maakte was dat, ondanks dat het niet veel was, de wind uit het Oosten kwam… Tsja, daar houden we niet van, Oostenwind... Op de een of andere manier zijn de vangsten dan altijd minder. Maar we gingen er voor!

We hadden onze lievelingshengels en favoriete molens, zonnebrillen, zagers, slikzagertjes, pieren en onze allerbeste humeur bij ons. We gingen vissen met afgaand tij. Twee uurtjes voor laag water afgesproken. Aangekomen op het strand eerst even heel serieus naar dat zeetje kijken.. Hoe ligt het erbij? Zien we ergens mooie bankjes, muien, interessante hotspots? Tussen 2 banken in lag een leuk en diep stuk water. Zullen de botten al onder de kant liggen? Zeebaarzen, daar is te koud, te vroeg in het jaar voor.

Het was nog te ver om echt over die 2de bank heen te kunnen gooien dus ons plan was: licht materiaal en kijken of we de botten kunnen vinden.

Ik heb dus tegenwoordig eigenlijk altijd standaard een strandfeeder-hengel bij me.
40-120 gram. Dat is superleuk in dit soort situaties! Als onderlijnen, keep it simple:
3 korte zijlijntjes met hier en daar een kraaltje en kleine haakjes met lange steel voor die scheve bekkies van de platvis!

We gingen allebei van start met 2 hengels: eentje toch zo ver mogelijk weg proberen te droppen en de ander dus dichtbij. Al snel kregen we mooie tikken op de toppen!

Heidi binnendraaien, blij ei… Komt me daar toch een joekel van een bot de kant op! Echt een mooie! We waren zo blij! De hele situatie is dan gewoon al te gek: twee vissende vriendinnen, blij om elkaar weer te zien, lekker in ons velletje en met een plan. Als je dan ook nog vis uit die grote plas zout water weet te trekken, dan stijg je echt even boven jezelf uit! Zoals ik al in het begin zei, de laatste keer op het strand was het echt afzien. Mosdiertjes, vuil, storm, kou en nul vis. Die laatste ervaring en dan nu zo, in het zonnetje, lekker licht vissen en vangen: GOUD!

Ik ving uit dat zelfde voorzeetje ook bot en een wijtinkie. We stonden zo relaxed te vissen en weer aanspraak genoeg van voorbijgangers die lekker aan de wandel waren: 

• “Wat vang je nou zoal hier uit de zee?”
• “Twee vissende vrouwen, dat zie je echt niet vaak!”
• “Dat wordt dus vis op het bordje vanaaf?”

De zee kwam op haar laagste punt, het kwam alweer terug en zo’n 40 meter rechts van ons ontstond een prachtige stroming.

We keken elkaar aan en dachten hetzelfde: Binnendraaien die hengels, alles even bij elkaar rapen en een stuk opschuiven. Trust me, dat is echt de moeite waard! Strandvissers blijven vaak de hele dag op dezelfde plek staan. Ik snap het wel, want je moet je boeltje weer oppakken/gedoe maar als je al een tijdje niks vangt en je ziet op een andere plek stromingen ontstaan, ga daar dan naartoe!! Blijf altijd bij opkomend water scherp. Kijk waar je gaat staan, check regelmatig of het niet achter je ineens volloopt. Zorg dat je altijd veilig staat en weg kan komen.

Wij zagen dat we op een bank stonden en dat het dus niet lang zou duren voordat er achter ons ook water zou komen te staan. De afspraak was, nog 2x de onderlijnen beazen, nog 2 keer een poging.

>> PATS <<

De toppen van onze hengels gingen serieus tegelijk tekeer! Verbaast en onwijs enthousiast keken we elkaar aan… Wat zal er aan hangen dan…

We draaiden binnen en toen we zagen wat we er aan hadden hangen waren we de gelukkigste vrouwen van Nederland. Heidi had weer echt een onwijs mooie bot en ik had een zeebaars!

Mijn eerste van het jaar! Zo leuk he, die zee, de mooiste grabbelton van ons landje. Elke keer weer anders en elke keer weer een verrassing! Deze stereo-vangst was de perfecte afsluiter van een perfecte ochtend.

Snel weg van die zandbank. Inpakken gingen we en het terras op in Wijk aan Zee.
Stinkend naar vis, stralend van geluk zaten we daar, in het zonnetje met een rose-biertje. Hopla, dat is toch onbetaalbaar? Dan ben je toch een partij een dikke bofkont!

Glitters,
Nat