De Plas...

Dus dit is mijn eerste keer hier en dan maar gelijk met de deur in huis vallen toch? Leer me kennen! Ik wil het namelijk even met jullie over ‘de Plas’ hebben. Niet de Vinkeveense, of de Ouderkerker, ik heb het over ‘De Plas’ die we allemaal dagelijks ervaren. Ik denk namelijk dat het tijd wordt, dat jullie dit prima kunnen handelen. Sterker nog, ik denk dat jullie dit zullen waarderen.

Want dat er steeds meer vissende dames zijn is een heugelijk feit! Wat mij betreft wordt het hebben van een visdinnetje dan ook de normaalste zaak van de wereld en staan we vaker gezamenlijk langs - en op het water.

Om ongemakkelijke situaties alvast voor te zijn, wil ik graag de “wat-doen-we-met-de-Plas-tijdens-het-vissen-met-dames”-situatie bespreekbaar maken. Even voorop gesteld: Ik spreek voor mezelf, vanuit mijn ervaringen, vanuit mijn blaas.

WAT EEN FEEST!

Ik arriveer op de kade bij een boot, we gaan de hele dag op zee! Hier kijk ik al weken naar uit! Geweldig! acht mannen, én ik. Prima, lekker vissen, ik heb grootse plannen, wat een feest!

Ik merk dat de schipper zich al achter z’n oor begint te krabben. Ik zie hem denken: Shit, ik heb wel een wc-tje maar dat heb ik vol gestouwd met alles-wat-me-op-de-boot-niet-voor-de-voeten-moet-liggen en de laatste keer dat ik hem heb schoongemaakt was in 1962. Mijn mede-vissers zijn in 1ste instantie erg blij verrast met oestrogeen aan boord maar ik merk dat ook zij, gedurende de dag, een “lastig moment” tegenkomen.

Normaal gesproken draaien ze zich om richting zee, gooien een rits open, pakken iets anders dan een hengel en de bevrijding is daar. Maar nu zit ik aan boord, en sommigen voelen zich dan toch ietwat opgelaten. Van de acht mannen zijn er zes die het heerlijk laten kletteren en twee, hm, ik zie ze knijpen. Een man die na vier uur, flink wat koffie en biertjes nog niet heeft geplast heeft het lastig!

Voor díe twee mannen (én de schipper) schrijf ik dit: Lieverds, laat het los. Ga niet namens mij denken. Doe alsjeblieft zoals je altijd doet. We zijn allemaal mensen, in dit geval zijn we allemaal vissers, we zijn hetzelfde.

Ons lichaam werkt hetzelfde: je gooit er iets in en het moet er ook weer uit. Hoe jij plast, hoe je klettert, het zal me een worst wezen. Ik ben bezig met vissen, niet met onze afvoersystemen. En ik wil niet dat het ineens een ding wordt, omdat ik een vrouwtje ben en jij niet.

JONG GELEERD, OUD GEDAAN

Zolang als ik me kan herinneren vertoef ik in een visserswereld. Ik heb me daarop aangepast, daar heb ik heerlijk mijn draai in gevonden, dat is mijn comfort zone.

Waar andere dochters van hun moeder les kregen in broodjes bakken of dingen decoreren, heeft mijn mamma me geleerd hoe ik tijdens het vissen het beste kan hurken en waar. Neem het van mij aan: de mogelijkheden zijn geweldig! Op een bootje, op zee, zonder toilet is het natuurlijk een ander verhaal.

Gelukkig heb ik dus naast mijn speciale wildplas-skills ook een bijzonder afgetrainde blaas (een B.A.B). Daar zie je van de buitenkant trouwens niks van maar ik kan serieus makkelijk een uurtje of zeven zonder te plassen en dat ook nog eens zonder ongemakkelijk gevoel!

Ik drink wel, maar minder, neem kleine slokjes. Een bezorgde vismaat vroeg zich ooit af of mijn nieren dan niet zouden gaan protesteren. Nope, ook mijn nieren vinden dit helemaal prima. Ik weet hoe het zit en waar ik aan begin. Dus voordat ik de boot opstap duik ik nog ergens de bosjes in, doe een mooie, grote plas en ik kan er de hele dag tegenaan!

WIJ ZIJN VISSERS!

Voordat dit schrijven een volledig informatieboekje wordt, dit is wat ik eigenlijk wil zeggen: 't is heel lief maar maak je om mij en mijn blaas geen zorgen. Trust me, I got this.

Nog belangrijker en absoluut DE reden dat ik dit schrijf: voel jij je vooral ook niet ongemakkelijk door mijn aanwezigheid langs de waterkant en plas, verdorie, plas!
Pak die beker, kan, emmer, of dat allemaal niet eens en gun hem gewoon de vrije lucht en doe vooral je ding! Kletter lekker een eind weg!  

Tip aan de nieuwe dames: als jullie op pad gaan met nieuwe vismaten, drop je persoonlijke plas-aanpak meteen in de groep, dan ligt het maar gelijk op tafel. Zo, dan kunnen we nu gewoon lekker gaan vissen.

Jij bent geen man, ik ben geen vrouw: wij zijn vissers.