Priscilla Holthuis

Columns #visvrouw

Voor het AHV V!SSEN Magazine verzorg ik voor elke editie een "Very Female Column". In deze column stel ik vragen aan verschillende vissende vrouwen. Dames jong en oud, uit alle hoeken van het land en met hele verschillende disciplines maar.... allemaal met een prachtige passie voor vissen! Hoe zijn deze vrouwen aan het vissen geraakt? Lees mee!



Wie ben jij en waar kom je vandaan? 
Ik ben Priscilla Holthuis en samen met mijn vriend Tom Schruijer en Border Collie Kira wonen wij momenteel in Amsterdam. Ikzelf kom uit Almere, maar voor de liefde ben ik naar de grote hoofdstad verhuisd. In het dagelijks leven ben ik werkzaam als doktersassistente voor de Arbo, maar mijn doel is om uiteindelijk ambulancechauffeur te worden.

 



Mogen we je leeftijd weten? 
In maart ben ik alweer 27 geworden. Na de 21 is de tijd voorbij gevlogen, kan iemand de tijd eventjes stilzetten!

Hoe ben je een visvrouw geworden? 
Dat is grotendeels gebeurd door m'n partner Tom Schruijer. Ik hield altijd al van het buitenleven, de natuur en het water. Hier vond ik samen met Kira altijd mijn rust.

Al flink wat jaren heb ik ook mijn eigen boten, op het water ronddobberen in en rondom mooie plassen en meren is echt genieten! Door de natuur is ook mijn passie voor fotografie begonnen, en uiteindelijk heb ik hier zelf een aantal jaar een eigen onderneming in gehad. Als ik heel eerlijk ben, vond ik de vissen zelf altijd maar 'mwah'. Dat komt omdat ik het onbekende in het water altijd al iets duisters heb gevonden.

De vissen zelf vond ik maar ‘eng en slijmerig’. Tot ik Tom ontmoette, toen was er eigenlijk al geen weg meer terug! Wij gingen op een roadtrip naar Slovenië en Kroatië, ik vond het vissen/kamperen gecombineerd met het afgaan van steden super. Hij wat, ik wat. Win win toch? Toen wij kampeerden aan een prachtig meer in Slovenië wilde ik toch een poging wagen om een karper te vangen.

Ik vind het namelijk wel zo leuk om je in elkaars hobby’s te verdiepen. Met zijn hulp ving ik daar mijn eerste karper, toen kwam toch wel een beetje het gevreesde moment... De karper vasthouden. Ik ging in het water staan, en probeerde hem zo veilig mogelijk vast te houden. Het zag er misschien niet zo professioneel uit, maar ik was wel direct over mijn angst heen. De karper voelde helemaal niet smerig en hij was helemaal niet eng. Het enige waar ik mij zorgen over maakte is dat ik hem geen pijn deed, hield ik hem wel goed vast?

Gelukkig was Tom daar, om mij in alles te helpen. Sinds die vakantie heeft Tom het eigenlijk wel een beetje verpest voor zichzelf haha... Want dat was het moment dat ik het ook steeds leuker begon te vinden, en dus ook steeds vaker, terug in Amsterdam, meeging. Toen werd ie dus echt een ‘vis leraar’. Samen hebben wij nu al veel sessies gevist en ook hele mooie exemplaren op de plaat mogen leggen.

Dus hoe lang vis je al? 
Het is begonnen tijdens onze roadtrip naar Slovenië/Kroatië, sindsdien ga ik vaak mee. Het jaar daarop zijn we ook nog naar Frankrijk/Italië geweest wat prachtig was. Voornamelijk vissen wij op grote plassen en kanalen in en rondom Amsterdam.

En waar vis je nu op? 
Wij vissen op karper. Het liefst vang ik mooie spiegeltjes. Het gaat mij totaal niet om het gewicht maar om het uiterlijk/bouw van de vis.

Heb je ook nog een Bucket Fish*? (= ultieme vis die op je bucketlist staat)
Ja, een prachtige volschub.

Welke visclub heeft de eer jou als lid te mogen hebben? 
De AHV nu bijna 3 jaar. Ongeveer vanaf het moment dat ik naar Amsterdam verhuisd ben en bij Tom kwam wonen, hier zag hij meteen zijn kansen rijk, namelijk nog 2 extra hengeltjes erbij!

Ken je nog meer vissende vrouwen? 
Niet persoonlijk, maar via social media wel.

Wat doet vissen met jou? 
Het geeft rust, even los van het hectische werkleven. ‘Back to nature’.

Wil je zelf nog iets kwijt aan onze lezers? 
Lijkt het je leuk om ons vangsten te volgen, dan kan dit op onze Instagram!

Groetjes,
Priscilla